Maksim en Mykyta uit Melitopol wilden niet onder Russische bezetting leven. Vluchten bleek een ingewikkelde opgave.
De dertigers Maksim en Mykyta hielden het niet meer vol. De inwoners van de Zuid-Oekraïense stad Melitopol weigerden onder Russische bezetting te leven en besloten te vluchten. Dat ging gepaard met langdurige ondervragingen, mishandeling en vernedering door Russische grenswachten en militairen.
Dat betekent niet dat een vluchtpoging eenvoudig gaat. Wegkomen uit bezet gebied kan alleen via Russische controleposten langs de frontlinie.Maksim en Mykyta, die tot de invasie als sportjournalisten werkten, smeedden een vluchtplan. Dwars door vijandig gebied: via de geannexeerde Krim naar het Russische vasteland, om van daaruit per bus naar Georgië te reizen.
Om de Krim te betreden moesten ze een ondervraging door Russische militairen doorstaan. Maksim had geluk:"Ik kreeg alleen wat provocerende vragen, bijvoorbeeld hoe het kon dat de koers van de roebel overeind blijft, ondanks de oorlog." De Oekraïner ging er nauwelijks op in. Dat werkte: Maksim kon doorreizen.Hoe anders was dat voor Mykyta. Het begon al bij de paspoortcontrole."De Rus begon zijn 'domme' naam te bespotten.
Bij de controle was Mykyta opnieuw het pispaaltje van Russische militairen."Ze wilden controleren of hij pro-Oekraïense tattoos had." Tussen alle wachtende auto's moest hij zich ontkleden. Eenmaal volledig naakt bleek: geen tatoeage te vinden.