Albert trouwde half maart in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis met de vrouw van zijn leven. Drie dagen later overleed ze. Het afscheid tijdens de uitvaart was hartverscheurend, toch kijkt hij ook met dankbaarheid terug op de zorg en hulp van het Tilburgse ziekenhuispersoneel. 'Zoals wij zijn behandeld, dat kan niet beter.'
De bruidstaart die het echtpaar in het ziekenhuis samen aansnijdt.
Het stond daarna met grote letters in hun agenda geschreven. Op 14 maart zou de trouwerij zijn in hun woonplaats Goirle."Simpel en klein op maandagochtend", zegt Albert. Maar zo eenvoudig bleek de route naar de ringen niet. Om acht uur 's morgens moest de huisarts komen. Na een medisch onderzoek en een kort beraad, reed de ambulance niet naar het gemeentehuis maar direct naar het ziekenhuis in Tilburg-Zuid.
Dankzij een opleving was het voor de bruid mogelijk om ook afscheid te nemen van de overige familieleden. Albert:"Alle verhalen zijn verteld. Het was een genot voor mijn vrouw. Ze wilde telkens weten wie er nog op bezoek zou komen. Ze heeft het volgehouden tot half elf 's avonds, toen is ze gestorven."Het voelt voor hem toch als een onverwacht einde."We wisten allebei dat haar gezondheid slecht was. Maar hoe erg precies, dat wist ik niet.